เรื่องเสียว
“สวัสดีครับที่นี่มีห้องว่างไหมครับ” อาร์ม ชายหนุ่มในวัย 30 ทำการจองห้องพักกับโรงแรมแห่งหนึ่งทางภาคเหนือ โชคดีที่ยังมีห้องพักเหลือไว้ให้ 1 ห้องพอดี โรงแรมแห่งนี้เป็นโรงแรมขนาดเล็กมีทั้งหมด 3 ชั้น รูปทรงอาคารเป็นตึกทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้าคล้ายกับหอพักนักศึกษา แต่ออกแบบมาดูดีและสวยงามตึกเป็นสีขาวสะอาดตา ทุกห้องมีระเบียงเดินออกไปชมสวนดอกไม้ทางด้านหลังได้ ตรงข้ามของที่พักเป็นส่วนของล็อบบี้สำหรับลูกค้าจองห้องพัก และยังมีมินิมาร์ท coffee Shop และร้านอาหารตามสั่งรวมอยู่ด้วยกัน ทุกอย่างออกแบบสะอาดตาด้วยสีขาวและสีฟ้า ถือว่าเป็นโรงแรมขนาดเล็กที่ออกแบบมาได้ดีทีเดียว
อาร์มได้ห้องพักเบอร์ 305 ตึกนี้มีห้องพักทั้งหมด 18 ห้องแบ่งออกเป็นชั้นละ 6 ห้อง มีบันไดทั้งสองฝั่งคือซ้ายสุดและขวาสุด เขารับกระเป๋ามาจากพนักงานพร้อมขอบคุณและให้ทิปไปเล็กน้อย พนักงานโค้งคำนับด้วยความสุภาพ “ที่นี่ดีแฮะราคาก็ไม่แพง พนักงานก็พูดจาดี แถมยังดูสะอาดด้วย” อาร์มพูดเบา ๆ คนเดียวพร้อมลากกระเป๋าเดินเข้าไปในห้อง เขาเดินเข้าห้องน้ำเพื่อล้างหน้าให้สดชื่นขึ้นและเดินออกไปที่ตึกฝั่งตรงข้ามเพื่อสั่งอาหาร ภายในร้านมีโต๊ะสำหรับนั่งอยู่ประมาณ 8 โต๊ะ และมีลูกค้านั่งอยู่ก่อนแล้ว 3 โต๊ะ
หลังจากกินอาหารเสร็จอาร์มก็กำลังจะเดินออกจากร้าน เขาเงยหน้าขึ้นไปมองที่ห้องของตัวเองแต่สายตาก็ไปเห็นผู้หญิงคนหนึ่งยืนมองมาจากระเบียงหน้าห้อง 306 เขาจึงยิ้มให้กับเธอแต่เมื่อเธอเห็นเขาเธอก็หันหลังเดินกลับเข้าห้องไป “น่ารักว่ะ” เขาพูดกับตัวเองถึงความน่ารักของผู้หญิงคนนั้น อาร์มเดินกลับเข้าห้องพักและล้มตัวลงนอนทันที ไม่นานเขาก็หลับไป เวลา 21.00 น. อาร์มสะดุ้งตื่นเพราะได้ยินเสียงดังโครมครามมาจากห้อง 306 เขาจึงรีบลุกเปิดประตูออกไปเพื่อเคาะประตูเรียกผู้หญิงคนนั้น “คุณ คุณครับ เป็นอะไรหรือเปล่า” ไม่มีเสียงตอบกลับมาแต่อยู่ ๆ ประตูห้อง 306 ก็เปิดออก
อาร์มชะโงกเข้าไปดูด้านในก็พบว่าไม่มีใครอยู่ เขาจึงเดินเข้าไปที่หน้าห้องน้ำ “คุณ เป็นอะไรหรือเปล่า” หญิงสาวที่เขาเห็นเมื่อตอนเย็นนอนนิ่งอยู่ที่พื้นห้องน้ำพร้อมขวดอุปกรณ์อาบน้ำหล่นกระจัดกระจายที่พื้น อาร์มรีบวิ่งเข้าไปดูและอุ้มเธอออกจากห้องน้ำมาวางไว้บนที่นอน เขาเขย่าและเรียกเธออยู่หลายครั้ง จนเธอเริ่มมีสติและค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมา เขาเอ่ยถามอาการเธอและได้คำตอบว่าเธอรู้สึกหน้ามืดและวูบไป อาร์มเดินไปหยิบน้ำจากตู้เย็นมาให้เธอดื่ม เขาอยู่ดูแลเธอสักพักและแอบลอบมองใบหน้าของเธอ เธอเป็นคนหน้าตาน่ารักมากทีเดียว ผิวขาวอมเหลือง หน้าหมวยแบบคนเชื้อสายจีน ผมยาวประบ่าเป็นลอนเล็กน้อย เธอสวมกางเกงขาสั้นสีดำเสื้อยืดสีขาว เขาแอบลอบมองต้นขาของเธอ ‘ขาสวยจัง ขาวด้วย’ เขารีบสะบัดหัวกับความคิดของตัวเองทันที
เขานั่งสอบถามอาการเธออยู่สักพักก็รู้สึกว่าเธอน่าจะดีขึ้นแล้วจึงขอตัวกลับห้อง“อย่าเพิ่งไปได้ไหมคะฉันกลัว ฉันอยู่คนเดียว” แต่อยู่ดี ๆ เธอก็คว้ามือของเขาเอาไว้ไม่ให้ไป เขาจึงนั่งลงและเริ่มสอบถามเธอถึงเรื่องอื่น เขาได้รู้ว่าเธอชื่อครีมอายุ 26 ปีชอบเดินทางท่องเที่ยวคนเดียว และครั้งนี้เธอก็มาเที่ยวคนเดียวเหมือนเช่นเคย แต่เธอบอกว่าเธอรู้สึกเหมือนมีคนมาแอบมองเธอในระหว่างที่พักอยู่ที่นี่ เธอขอให้เขานั่งอยู่เป็นเพื่อนเธอสักครู่ก่อน เขาจึงยอมทำตามที่เธอขอ “คุณอาร์มช่วยเปิดแอร์และปิดหน้าต่างให้ครีมหน่อยได้ไหมคะ ครีมรู้สึกร้อนมากเลย”
เขาเดินไปเปิดแอร์และปิดหน้าต่างเสร็จเรียบร้อยแล้ว เมื่อเดินกลับมาที่เตียงก็พบว่าเธอเริ่มถอดเสื้อของเธอออก และกำลังจะถอดบราออกอีกชิ้นหนึ่ง “คุณครีมทำอะไรครับ” เขาถามด้วยความตกใจพร้อมกับยืนตะลึงที่ได้เห็นท่อนบนอันเปลือยเปล่าของเธอ “ก็มันร้อนอ่ะค่ะ มาช่วยถอดหน่อยได้มั๊ยคะ” ครีมพูดเสียงออดอ้อนและกัดปากพร้อมทำหน้าตาเซ็กซี่เย้ายวน เขายืนจ้องมองด้วยความเคลิบเคลิ้มเหมือนกับคนไม่มีสติ เธอหุ่นดีมาก เอวคอดรับกับหน้าอกกลมกลึงขนาดกำลังดี หัวนมของเธอก็น่าเอามือไปสัมผัสลูบไล้และดูดดื่มเสียเหลือเกิน
อาร์มเดินเข้าไปใกล้เธอพร้อมกับก้มลงบดจูบที่ปากของเธอด้วยความกระหาย สองมือของเขาก็เคล้าคลึงไปที่ 2 เต้าอย่างเมามัน เขาใช้นิ้วโป้งทั้งสองข้างเขี่ยไปมาบนหัวนมที่ตั้งชูชันทำให้เธอร้องครวญครางด้วยความเสียว “อ๊าาา อาร์ม ซี๊ดด เสียวจัง” ครีมทั้งครางทั้งส่ายหน้าอกเพื่อให้หัวนมของเธอเสียดสีกับนิ้วมือของเขามากขึ้น อาร์มเอามือออกจากหน้าอกของเธอและเปลี่ยนเป็นใช้ปากและลิ้นค่อย ๆ ดูดและเลียไปบนยอดปทุมถันที่แอ่นรอรับอยู่ก่อนแล้ว เสียงครางกระเส่าของครีมดังขึ้นและปลุกอารมณ์มากขึ้นกว่าเดิม
อาร์มค่อย ๆ ถอดกางเกงและชั้นในของครีมออกเผยให้เห็นร่องเสียวและติ่งเสียวสีชมพูอ่อน เขารีบก้มลงใช้ลิ้นเลียผ่านร่องเสียวและลากขึ้นลงไปที่บริเวณติ่งเสียวอยู่หลายครั้ง “โอ๊ยเสียวนะคะ อ๊าา ครีมไม่ไหวแล้ว อย่าหยุดสิคะ เร็ว ๆ สิ ครีมไม่ไหวแล้วน๊าา” อาร์มเร่งจังหวะตามที่ครีมต้องการอย่างดุดัน จากนั้นเขาก็เอาต่ออีกหลายรอบจนเสร็จและนอนหลับไปบนเตียง
“พี่ พี่ เมื่อกี้ผมเห็นไฟที่ห้อง 306 ติด ๆ ดับ ๆ และหน้าต่างก็ เปิด ๆ ปิด ๆ อีกแล้วพี่” พนักงานที่ดูแลซุปเปอร์มาร์เก็ตเดินมากระซิบกระซาบกับพนักงานที่ดูแลล็อบบี้ “มึงดูพี่ที่พักห้อง 305 ไว้ให้ดีนะ คอยดูแลเขาด้วยกูเป็นห่วงเขาว่ะ”
