เรื่องเสียว “วันนี้เป็นวันของใครรึ” เสียงฮองเฮาในตำหนักคุนหนิง ผู้มีใบงดงามล่มเมืองส่งเสียงอย่างนุ่นนวลแต่ก็เป็นการบังคับกลายๆ ไปด้วย ในขณะที่นางกำลัง

“กราบทูลฮองเฮาวันนี้เป็นวันของคุณชายหลงเพ่คะ”

“เช่นนั้นหรอกรึ” พอได้รับคำตอบจากนางข้าหลวงในสังกัดของตนเอง นางจึงพยักอย่างพึงพอใจ คุณชายหลงนะรึลีลาของเขาก็ไม่ธรรมดาเหมือนกัน บิดาเป็นพ่อค้าเกลือที่มีฐานะร่ำรวยในเมืองอีกหนึ่งคน แต่ก็เป็นเพียงคนต่างถิ่นหากต้องการค้าขายที่แคว้นของนาง จำเป็นต้องมีฐานอำนาจซึ่งพวกเขาก็เข้าได้ถูกทางเช่นกันนับว่าตาถึงพอควร

ฮองเฮาผู้นี้นางมีนามว่า ไป๋อิง แต่เดิมเป็นเพียงหญิงในตำหนักวังหลังด่อยอำนาจวาสนา แต่ใครจะไปคาดคิด แต่ด้วยพระสวามีของตัวเองนั้นเกิดเป็นอัมพาตช่วงล่าง ทำให้ไม่สามารถสร้างความสุขอย่างผัวเมียให้กับนางได้อีก ไป๋อิง จำเป็นต้องหารสสวาทด้วยตัวเองจนมาถึงในทุกวันนี้

ไป๋อิง นางรอคุณชายหลงในชุดฮั่นฝูที่ตัวผ้านุ่นลื่นเย็น ผืนบางด้านบนเป็นเพียงเกาะอกธรรมดา แต่สะดุดตาด้วยลวดลายนกกระเรียงสามตัวเรียงกัน เนื้อผ้ายาวจึงถึงเองพร้อมขอบกระโปงตัวบางสีเดียวกันดับด้านบน ถูกสวบทันด้วยเสื้อคุ้มผ้าโปร่งบางอีกหนึ่งตัว ผมสีดำนิลทิ้งตัวเรียงสวยยาวพริ้วไหวพัดตามลม ที่ลอดผ่านมาจากหน้าต่างของตำหนักคุนหนิง ตอนนี้นางนั่งพิงหมอนอิงจิบชากลิ่นมะลิไปพรางๆ

เสียงเปิดประตูด้านหน้าดังลอดเข้ามา ไป๋อิง หมุนกายหันไปมองเล็กน้อย ปรากฏว่าเป็นชายหนุ่มรูปงามหนึ่งคนที่เดินถือพัดจีบพัดโบกมาตามทาง ก่อนที่เขาจะค่อยๆ เดินตรงมาหานาง ผู้ที่มาก็คือคุณชายหลงเขาทิ้งตัวลงนั่งข้างนางอย่างใกล้ชิด

“ที่นี้ไม่มีฮองเฮา ไม่มีคุณชายมีเพียงเจ้ากับข้าดีหรือไหม” เป็นคำหวานที่กล่าวออกมาอย่างเชิญชวนของไป๋อิง เมื่อนางหันกายทั้งตัวมาอิงแอบแนบชิดกับคุณชายหลงมากกว่าเดิม

“เป็นเรื่องดีที่เจ้ากล่าวออกมาเยี่ยงนี้” ไม่พูดเปล่าและไม่ให้เสียเวลา คุณชายหลงปลดเสื้อคลุมออกจากไหล่บางขาวเนียน ของไป๋อิงอย่างช้าๆ พร้อมกับที่เขาจับปอยผมเส็นเล็กที่มันล่ะอยู่กรอบหน้าของนาง มือของเขาวางพัดไปนานแล้วตอนนี้ จึงว่างและซุกซนนันกับร่างกายของไป๋อิง

“เจ้าไม่คิดจะดื่นน้ำซะหน่อยเลยรึ เพิ่มเดินทางมาถึงเยี่ยงนี้”

“หาใช้เรื่องที่ข้าต้องดื่มเวลานี้เสียหน่อย ข้ายังมีน้ำอย่างอื่นที่น่าดื่มมากกว่านี้อีก”

“ว้าย” เสียงร้องอย่างตกใจของไป๋อิงดังขึ้นภายในตำหนัก ถึงแม้จะไม่มีผู้ใดอยู่คอยรับใช้แต่นางก็ยังอายอยู่ดีหากส่งเสียออกไปเช่นนี้

คุณชายหลงจับไป๋อิงนอนหงายหน้าขึ้น โดยที่นางไม่ทันตั้งตัวจึงได้ร้องออกมา เขาจับกระโปรงผืนบางของนางเลิกขึ้นก่อนที่จะฝังใบหน้าอันหล่อเหล่าของตนลงไป เพื่อสูบดมกลิ่นหอมของพุ่มไหมสีดำ พร้อมด้วยเสียงดูดกลืนน้ำหวานจากโพรงถ้ำสาวของไป๋อิง บ่งบอกได้เป็นอย่างดีเลยว่าชายหนุ่มชื่นชอบรถสชาติของมันเป็นอย่างมาก

ไป๋อิงเองตอนนี้นางก็นอนแอ่นด้านล่างสู้หน้าชายหนุ่ม เหมือนเปิดทางอำนวนความสะดวกให้กับเขามาขึ้นไปอีก มือเรียวสวยขาวผ่องทั้งสองข้างของนางค่อยๆ เอื้อมมากดศีรษะของคุณชายหลงให้จมหายเข้าไปในกลุ่มพุ่มไหมนั้นซะเหลือเกิน เสื้อผ้าของไป๋อิงเริ่มหลุดรุ๋ยมากขึ้นไม่เป็นทรงเหมือนอย่างเดิม เสียงหอบอย่างหนักหน่วงของนางเริ่มดังขึ้นและถี่ขึ้น ก่อนที่ปลายลิ้นสากของคุณชายหลงจะแถะซอกสองข้างเพื่อเลียน้ำหวาน ที่ไหลเยิ้มตลอดเวลาเสียกลืนของลูกกระเดือกเขา ดังสนั่นภายในตำหนักพอให้ไป๋อิงเกิดความสะท้านอายเหมือนกัน

“คุณชายหลงเจ้ายังคงลีลาเด็ดเหมือนเช่นเคย” คำเอ่ยชมยิ่งเป็นเหมือนรางวัลให้กับคุณชายหลง ให้ปนเปรอนางมากขึ้นไปอีก บุรุษยังไงก็คือบุรุษยิ่งได้ยินคำชมจากหญิงสาวในเรื่องอย่างนี้ ยิ่งห้าวหาญชาญชัยยิ่งนัก

ตัวของคุณชายหลงก็ไม่ต่างอะไรกับไป๋อิง ที่เสื้อผ้าก็อยู่ไม่ครบทุกชิ้นแล้ว เพราะในตอนนี้ไม่รู้พวกมันได้หายไปไหนบ้าง บนตั่งที่นอนผ้าไหมสีสวยหวานตามความชอบของไป๋อิงตอนนี้มันยับยู้ยี้จนแทบดูไม่ได้แล้ว แต่ก็ไม่เท่ากับภาพหนึ่งหญิงหนึ่งชายโรมรันนัวเนียกันไม่ห่างเช่นนี้เป็นแน่

เมื่อคุณชายหลงพอใจกับถ่ำสวาทนั้นชองไป๋อิง เขาจึงจัดการยกนางจนร้องวือขึ้นกลางอาการ เพื่อให้นางอยู่บนตักของเขาได้ถนัดมากขึ้น

“เจ้าอยากลองควบม้าพยศตัวนี้ดูหน่อยไหม” เป็นเพียงบทสนทนาอย่างสั่นที่แหบพร่าไปด้วยเสียงกระเส่ามันขึ้น

ภายใต้เงาผ้าม่านของตั่งเตียง  ปรากฏร่างของหนึ่งคู่ชายหญิงที่สะท้อนเงาจากแสงเทียน ที่วางไว้รอบห้องในตำนานแสงแวววาวระยิบระยับ ส่องประการเจิดจ้ายิ่งหนักยิ่งเพิ่มอารมณ์ให้กับทั้งคู่มากขึ้นไปอีก

เมื่อทั้งสองเสร็จจากกิจเมื่อสักครู่นี้ต่างก็นอนแพร่หลากลางตั่งเตียงสักครู่ แต่ก็หยุดพักได้ไม่นานเมื่อแท่งหยกของคุณชายหลงเรียกร้องอยากจะเข้าถ่ำสวาทของไป๋อิงอีกแล้ว คร่าวนี้เขาจับนางนอนราบกับพื้นอย่างธรรมดาก่อนที่จะจับขาของนางให้แยกออก ตัวเขาแทรกกลางที่ขาของนางไป๋อิงตาลุกวาวด้วยความเบิกบานใจ นางจับจ้องเจ้าแท่งหยกนั้นด้วยดวงตาคู่สวยอย่างตื่นเต้น เมื่อแท่งหยกของคุณชายหลงฝังตัวเข้าไปแล้ว เสียงหวานหลุดออกมาพอให้ได้ยินอย่างเบาๆ ก่อนที่คุณชายหลงจะจับเข่าของนอนทั้งที่ตัวเขาอยู่ในท่าคุกเข่า เสียงกระแทกอย่างหนักหน่วงนั้นดังติดต่อกันอีกสักพักก่อนจะหยุดนิ่งไป มีเพียงข้ารับใช้ทั้งหลายที่เฝ้าอยู่หน้าห้อง ต่างหน้าแดงๆ กันด้วยความเขิลอายไปตามๆ กัน